Hormoonziekten

Syndroom van Conn. 

Dit krijg je bij een teveel aan aldosteron. Door teveel aan aldosteron kan een ernstig verhoogde bloeddruk ontstaan. Het kan ook in combinatie met een laag kaliumgehalte in spieren en bloed voorkomen. Klachten die hierbij optreden zijn: hoofdpijn, spierkramp, hartritmestoornissen en vaker moeten  plassen.

Ziekte van Addison. 

Deze ziekte wordt veroorzaakt door een tekort aan cortisol en aldosteron. Als mensen in een stressvolle situatie terecht komen, komt cortisol vrij dat ervoor zorgt dat we hiermee kunnen omgaan. Als dit hormoon niet vrijkomt dan kan het gebeuren dat mensen in een shock terechtkomen bij stresssituaties.

Syndroom van Cushing. 

Hierbij maakt de bijnier teveel cortisol aan. Dit kan komen door de bijnier zelf die te veel cortisol maakt of een fout in de hypofyse die de bijnier teveel aanstuurt om cortisol  te maken. Symptomen hiervan zijn: striae, gewichtstoename en vermoeidheid. In sommige gevallen in er een stoornis in de hypofyse waardoor er geen ACTH meer afgegeven wordt, en er dus ook minder cortisol vrijkomt.

Ook maken de bijnieren geslachtshormonen. Een bekend hormoon is testosteron. De geslachtshormonen uit de bijnieren vullen de 6 hormonen aan die door vrouwen in de eierstokken en bij mannen in de teelballen worden gemaakt.

Diabetes type 1

Bij diabetes type 1 worden de bèta cellen van de eilandjes van Langerhans afgebroken waardoor er geen insuline meer wordt gemaakt. Hierdoor kan glucose niet meer worden opgeslagen in de vorm van glycogeen en kan het ook niet meer in de cellen worden opgenomen. Er is dus een verhoogd glucosegehalte in het bloed. Veelvoorkomende klachten bij mensen met diabetes type 1 zijn: dorst, veel drinken, veel plassen, vermagering en vermoeidheid. Dit komt doordat de cellen geen glucose meer kunnen verbranden.

Diabetes type 2

Diabetes type 2 ontstaat doordat de receptoren van cellen minder gevoelig zijn voor insuline of dat er een verminderde afgifte van insuline is. Om dit tekort op te vangen zullen de eilandjes van Langerhans gaan groeien om zo toch voldoende insuline te maken. Dit blijft niet zo en geleidelijk nemen ze weer in grootte af. Er ontstaat dus een heel hoog glucosegehalte in het bloed. Als er een te hoge glucoseconcentratie in het bloed is wordt de nierdrempel overschreden. De nieren gaan dan glucose uitscheiden. Hiervoor is heel veel water nodig en dit kan leiden tot uitdroging. Omdat er geen energie is vanwege de verminderde verbranding van glucose zullen eiwitten en vetten worden afgebroken om energie te krijgen. Over een langere periode kan dit leiden tot beschadiging van hart ,nieren en bloedvaten.